بعد از مدت ها به رؤیت هلال ماه موفق شدیم اما امسال به مراتب رؤیت هلال رمضان خوبی بود نسبت به سال های گذشته و این دلایل زیادی دارد. قبل از هر چیز یاد و خاطره دو دوست ازدست رفته مان که پارسال هنگام سفر رؤیت هلال جانشان را از دست دادند، می کنم و می دانم که حرفی برای گفتن به خانواده شان نداریم و امیدوارم که دوری از آنها برای مادرانشان بسیار سخت بوده است.
از سال 83 تا 88 رؤیت رمضان را در تهران نبودم و امسال همراه با خانواده به رؤیت پرداختیم. بعد از حدود 2 ساعت ماندن در ترافیک تهران سرانجام از شرق به شمال غرب تهران و پارک کوهسار رسیدیم پندارکوچولو را هم بردیم تا تجربه اولین رؤیتش باشد. وحید هم هرجوری بود خودش را داشت می رساند. بعد از این که به رصدگاه رسیدیم عده ای از دوستان نجومی هم به طور اتفاقی همراه با چند ابزار نجومی آنجا بودند ولی از رؤیت نا امید شده بودند که با یاداوری من که تازه خورشید غروب کرده و هنوز هلال قابل رؤیت است امیدوار شدند. با این که با دوربینم (50×7) دنبال هلال بودم به دلیل باد شدیدی که عصر وزیده بود غبار شدیدی در افق بود و هلال آشکار نشد با دوربین 70×15 هم تلاش کردم نشد تا اینکه آقای علیرضا ارسنجانی با اعلام رؤیت با دوربین 80×20 خودش جمع را خوشحال کردکه حدود ساعت 20 بود و با تنظیم دوربین دیگر اغلب دوستان هم هلال نازک و سفیدرنگی را که کاملاًچپ نگاه می نمود مشاهده کردند و تا ساعت 20:10 که هلال به پشت کوه رفت آن را شخصاً دنبال کردم و رؤیت پایان یافت.
رؤیت کنندگان: علیرضا ارسنجانی، منصوره محمدی، پریسا باجلان، نرجس رحمتی، سیامک نیک طلب و چند تن از دوستان نجومی دیگر ... و با تشکر فراوان از وحید کوهزاد که با همه مشکلات خودش را رساند ولی با ترافیک و سایر چیزهای دیگر اما قسمت دیدار هلال نصیبش نشد.
